Als een vogel zo vrij .....

Gelukkig mocht ik twee weken geleden de deur van mijn praktijk weer openen. Wat had ik het gemist ... Door middel van reflexzonetherapie en lichaamsmassages kan ik nu mijn hart en handen weer laten spreken. Mijn werk is iets waar ik veel voldoening uit haal (het geeft me zoveel energie, dat ik het eigenlijk niet eens “werk” kan noemen). De verbinding die met cliënten ontstaat, iets bij kunnen dragen aan hun gezondheid en welzijn, hun bewustzijn zien verruimen en hun veerkracht zien toenemen; dat is iets waarvan ik oprecht blij word.

Er zijn echter nog veel méer dingen die mijn leven kleur geven, die ik nu nog steeds mis. Je kunt ze vast wel voor mij invullen. Het zijn waarschijnlijk zo’n beetje dezelfde dingen die jíj nu ook moet missen. Maar datgene wat mij zeer lief is, wat ik het meeste mis van alles,    dat is toch wel mijn vrijheid. Ik ben nog steeds beduusd over het feit hóe snel en hóe gemakkelijk die vrijheid van mij is afgenomen! En hoe hard ik ook mijn best doe, het lukt mij niet om de huidige situatie, de angstcultuur en de maatregelen te begrijpen. Aan de andere kant zijn er mensen die niet begrijpen hoe ik de dingen vaak in een ander daglicht stel en waarom ik vrijwel geen angst ken. De verdeeldheid, het onbegrip, de in mijn ogen onnodige angst en stress …. dat is iets wat mij erg aan het hart gaat en waar ik mezelf wel eens machteloos, verdrietig of eenzaam over voel.

Ja, ik ben een gevoelige, nuchtere, vrije vogel met een verruimde blik, een vrije geest. Éentje die het fijn vindt om zich soms terug te trekken in haar kooitje, maar die vooral de behoefte voelt om haar vleugels uit te slaan en de wijde wereld te verkennen. Er waren tijden, dat dat wel eens anders was. Na een paar pittige vlieglessen zat ik soms vleugellam gedwongen op mijn nest, om te kunnen herstellen en me te bezinnen. Dat was niet altijd even gemakkelijk, maar nu kan ik dankbaar achterom kijken en zeggen dat die lessen mij sterker hebben gemaakt. Ze hebben mij mooie contacten opgeleverd (godzijdank, toen was dat nog normaal, toen mocht dat nog..). Ze hebben me laten vertragen, zachter gemaakt en  veerkracht gegeven. Ze hebben ervoor gezorgd dat ik intenser leef en meer kan genieten van het moment. Ze hebben mij het inzicht gegeven dat het leven niet maakbaar is en dat het mij geen enkele zekerheid biedt. Behalve dan, dat er een dag komt waarop ik dood ga. (Nou ja, dat is trouwens ook niet zo zeker hoor, wat mij betreft. Ik geloof namelijk, dat er leven is ná de dood en hoef daar dan ook niet bang voor te zijn).

Mensen die anders denken, zullen mij wellicht een “rare vogel” of een “koekoek” vinden. Maar deze vogel zingt nu haar eigen lied. Ze vertrouwt volledig op haar eigen veer-kracht, op (haar vader) de wind die haar draagt en op haar richtingsgevoel, haar innerlijk kompas.   Zij wil niet in een kooitje gestopt worden of gekortwiekt en haar snavel laten snoeren. Zij ruikt haar vrijheid, wil vlieguren maken en daarbij haar eigen koers bepalen. Ze wil vliegen alsof het haar laatste dag is; alles uit dit leven halen wat er in zit! Op eigen kracht, met vallen en weer opstaan. Als ze zich zwak voelt, moe wordt of bescherming nodig heeft, zoekt ze uit zichzelf haar kooitje wel weer op.          Of het gezelschap van andere vrije vogels. Zo wijs is ze inmiddels wel geworden…

En jij? Wat voor een vogel ben jij? Een struisvogel? Een huismus? Een papagaai? Een luistervink? Een trotse pauw? Een wijze uil? Of zou je graag een machtige zeearend zijn, die symbool staat voor vrijheid, kracht en onafhankelijkheid?

Blijf jij het liefst in je kooitje zitten? Wacht je tot iemand het op een dag voor je open komt doen?

Of geef je zelf het duwtje en vlieg je net als ik liever weg, je droom tegemoet?

Wat zijn jouw drijf-veren in je werk en je leven? Waar kom jij je kooitje graag voor uit?

Wat maakt jouw leven de moeite waard? Wat zijn je wensen en verlangens en je intenties?

Laat die intenties de koers van jóuw vlucht, van jóuw leven bepalen. Kies zelf de richting voor jouw toekomst! Luister naar de stem van je hart. In deze stormachtige tijd is het belangrijker dan ooit om te vertrouwen op je innerlijk kompas.

Lief mens, mocht je angstig zijn: gooi het overboord, want het verlamt je! Verzamel liever moed en vertrouwen. Dat geeft je energie, om het leven te leven zoals het is bedoeld. Je hebt vleugels gekregen. Durf daarmee te vliegen!!  Als een vogel zo vrij…