Een uilskuiken en een boodschap van Tina Turner

Dit persoonlijk verhaal gaat over het leven leren, over loslaten van angst en controle, over durven te vliegen en daardoor steeds veerkrachtiger en wijzer worden. Een verhaal over (op)voeden, over moed en vertrouwen kweken en over wonderbaarlijke dingen die kunnen gebeuren, zodra je jezelf daarvoor openstelt.                                                                                                     

Een verhaal dat eindigt met een prachtige, spirituele boodschap van Tina Turner, die voor mij zelf dusdanig “life changing” was, dat ik hem graag met jullie deel. Mocht je geen zin hebben om mijn hele verhaal te lezen, dan raad ik je aan om zeker Tina’s videofilmpje “Spiritual Message Beyond” eens te bekijken op YouTube. Dat kost je slechts 5 minuten, maar kan je misschien veel opleveren.

Met mijn eerste vlucht op Facebook (met mijn verhaal “Als een vogel zo vrij…”), bleek ik tot mijn eigen verrassing een groot bereik te hebben. Ik schreef daarin heel stoer dat ik vrijwel geen angst ken. Nú moet ik je toch bekennen, dat ik het best spannend vond en dat het voelde alsof ik een duikvlucht ging maken. Maar ik kon mijn angst opzij zetten, omdat ik gedreven werd en mezelf gesterkt voelde door een innerlijk weten, door moed en vertrouwen.

Het was hartverwarmend om te zien dat er meer vrije vogels waren die zich in mijn verhaal herkenden en met me mee vlogen. Ik merkte ook dat er nogal wat Zeeuwse vogels waren die een graantje meepikten. Dat ontroerde mij op een bepaalde manier. Zeeland …. , daar waar mijn nestje ooit was … Vol dankbaarheid kan ik erop terugkijken, dat het juist dáar werd gebouwd. Dat hadden mijn ouders goed gezien. Het was er heel rustig en veilig en er hing een frisse zeelucht. Een ideale plek voor een klein en gevoelig vogeltje als ik, om er op te kunnen groeien. Waarschijnlijk puur uit bescherming, zou vader vogel mij het liefst voor altijd daar op zijn nest hebben gehouden. Maar toen er uit het niets een paradijsvogel aan kwam vliegen, kon ik niets anders doen, dan mijn hart volgen en met hem mee vliegen naar het Brabantse land.

Toen wij het tijd vonden om samen ons eigen nestje te bouwen, kwam de ooievaar maar niet bij ons langs. Hoopvol, maar ook machteloos, ongeduldig en soms verdrietig bleven we zitten wachten. Totdat het moment kwam, dat ik besefte dat de ooievaar ons nest misschien wel nooit zou vinden. Ik liet het los en besloot zelf een hele andere koers te gaan vliegen. (lees: ik ging een nieuwe opleiding volgen). Dat was niet zo eenvoudig als dat ik het hier nu schrijf. Maar ik had ondertussen leren luisteren naar alle signalen die mij de weg wezen en leren vertrouwen op mijn gevoel. Ik kon niet anders dan mijn hart volgen. Dat bleek achteraf gezien weer zo’n belangrijk keerpunt in mijn leven te zijn.  

En zie: de ooievaar bracht onverwachts, maar precies op het juiste moment, toch nog twee prachtige vogeltjes! Wát een rijkdom, maar ook wát een zorgen.. Als moeder vogel wilde ik ze het liefst om me heen houden en ze tegen van alles beschermen. Tegen bittere kou, onkruidverdelger, vogelverschrikkers, tegen een vrije val en ook tegen roofvogels. Maar ik wist dat het geen optie was om ze op het nest te houden. Dan zouden het voor altijd uilskuikens blijven en daarvoor had ik de ooievaar destijds toch niet besteld? Nee, alleen door op reis te gaan, konden ze het leven leren en wijze uilen worden. En ik wist dat er een oerkracht in hen zat. Net als in mij en in iedere andere vogel… En dat ze gedragen zouden worden door de wind, net als ik en iedere andere vogel…

Op het nest blijven zitten daar in dat kleine vissersdorp, dat had mij zelf op een gegeven moment best benauwd. Door uit te vliegen en de wereld verder te verkennen, kon ik de vrije, blije vogel worden die ik nu ben.  Dat gunde ik iedereen....

Ik wist dat ik mijn uilskuikens daarom los moest laten… Het enige wat ik nog voor ze kon doen, was ze blijven voeden en ze daarmee veerkrachtig, dapper en hoopvol zien te maken. Hoewel het super schattige en lieve vogeltjes waren (net als die van jou), vond ik het opvoeden toch best wel een heel dingetje. Mijn uilskuikentjes waren beslist niet dom, zoals wel eens van ze wordt gedacht. Integendeel… Ik kwam er al snel achter dat zij al behoorlijk wijs waren van zichzelf en ik leerde net zoveel van hen als zij van mij.

Ik durf toe te geven dat ik best hardleers was. Het duurde een tijdje, voordat ik begreep dat ik met zachtheid veel meer met ze kon bereiken, dan door boos op ze te worden. En het kwartje viel bij mij ook rijkelijk laat, dat hun relaxte houding een uitnodiging aan mij was om het zelf ook rustiger aan te doen, in plaats van hen op te gaan zitten jagen. Uiteindelijk zag ik door hun gedrag  in dat streven naar perfectie (bijv. in de vorm van een opgeruimd huis of goede schoolresultaten), mij alleen maar ergernis gaf. Dat alles bij een tandje minder niet zo veel energie kostte en ook goed genoeg was. Mijn uilskuikens deelden met mij hun liefde voor creativiteit en muziek en met hun onbevangenheid, humor en speelsheid werd het leven een stuk lichter.

Kortom, ik had eigenlijk al hele wijze vogeltjes gekregen, die niet veel meer vroegen dan een warm en veilig nest. Ze wilden het niet altijd horen, maar ik vond het toch mijn taak om ze af en toe te wijzen op die dingen, die ik zelf belangrijk vond in het leven, waar ik iets van had geleerd en die mij geluk hadden gebracht. Zo probeerde ik ze respect mee te geven; voor zichzelf, voor de natuur en voor andere vogels. Ik vroeg ze open te staan voor vogels die er anders uitzagen, die anders gebekt waren, die een andere koers kozen en niet op dezelfde golflengte vlogen als zij.                                                         

 Ik vertelde ze dat alle vogels uiteindelijk op zoek zijn naar hetzelfde; naar iets wat hen gelukkig maakt. En ik vroeg ze te onthouden dat er achter ieder vogeltje een verhaaltje schuilt. Dat je het vaak niet aan hun buitenkant kunt zien, maar dat de meeste vogels ergens in hun leven kleine of grotere verwondingen hebben opgelopen, die ze vaak proberen te verbergen. Ik deed mijn uilskuikens vóór hoe we elkaar kunnen helpen; door samen te reizen, door beurtelings op kop te vliegen. Zo konden ze ervaren, dat we door elkaar uit de wind te houden, minder snel uitgeput raken dan door alleen te vliegen. Af en toe herinnerde ik ze er even aan dat ze niet voor niets vleugels hadden gekregen. Dat ze hun talenten moesten gebruiken.                                               

En ik hield ze voor, dat ze niet alleen in hun eigen kracht mogen geloven, maar dat er ook nog een bovenaardse kracht is, die veel groter is dan zij zelf. Je weet, mijn uilskuikens zijn eigen-wijs en ze accepteerden die boodschap van mij niet 1-2-3. Ze konden die zogenaamde bovenaardse kracht nergens zien en eisten opheldering. Ik vond dat heel logisch, want ik had zelf ook lang naar het hóe en wát gezocht. Ik was er zelfs een tijdje bang voor geweest, voor die onzichtbare energie. Het enige wat ik ze kon zeggen, was dat het mijn eigen pet ook te boven ging. Maar dat ik ondertussen zoveel onverklaarbare, wonderbaarlijke dingen had meegemaakt, dat ik er niet meer omheen kon. Vanaf het moment dat ik er in was gaan geloven en erop had leren vertrouwen, was het leven een stuk gemakkelijker geworden. Het had mij veel kracht en innerlijke rust gegeven. En dat gunde ik iedereen..

Ik vertelde hen dat het wel heel goed was, nodig zelfs, om nuchter en kritisch te blijven om zo hun eigen waarheid te kunnen vinden. Ik adviseerde ze om in geval van twijfel, vooral naar hun onderbuikgevoel te luisteren, aangezien dat voor mezelf vaak de beste raadgever was gebleken. Ik vroeg ze om zich te blijven verwonderen en nooit te stoppen met leren. En dan bedoelde ik niet zo zeer uit boeken, maar vooral van het leven zelf. Op die manier had ik bijvoorbeeld geleerd om de dag te plukken, omdat ik had ervaren dat het morgen zomaar heel anders kan zijn.                                                            

Ik kon mijn uilskuikens niet behoeden voor turbulente tijden; die zouden ze zeker nog mee gaan maken. Maar ik kon ze wel  hoop geven en moed inspreken. Want terugkijkend op mijn eigen leven, had ik namelijk beseft dat het júist de tijden van turbulentie waren, die mij ook veel goeds hadden opgeleverd en me veerkrachtiger hadden gemaakt.  

We maakten veel testvluchten met onze uiltjes. En ook de tijd vloog snel voorbij. De geschiedenis herhaalt zich. The circle of life…  Paradijsvogels hebben ons nest al in het vizier gekregen. Nog even en dan vliegen ze samen definitief uit om elders hun eigen nest te gaan bouwen. Alle vertrouwen heb ik daarin en uit liefde laat ik ze los. Ik druk ze nog op het hart dat ze altijd met open armen ontvangen zullen worden op hun oude nest!

En jij? Uit welk nest kom jij?

Waarmee voed jij jezelf en de mensen om je heen?                                                                                                                                                                                          

Waar haal jij de kracht vandaan om jezelf steeds maar weer op te laden, je eigen pad te blijven volgen en hoopvol gestemd te blijven?   

Versta jij de kunst van het leven door erop te vertrouwen dat alles uiteindelijk goed komt?                                                                                                                                                             

Ik haal zelf fysieke veerkracht vooral uit gezonde voeding. Daarnaast probeer ik dagelijks genoeg te bewegen (wandelen, fietsen,  Chi neng qiqong en yoga oefeningen) en ik zorg voor voldoende slaap. Verder ga ik regelmatig voor een behandeling naar collega’s (reflexzonetherapeut, natuurgeneeskundige en masseur) om preventief aan mijn gezondheid te werken. En zodra het weer mag, trakteer ik mezelf op een bezoek aan de sauna.

Innerlijke vrijheid, rust en veerkracht haal ik o.a. uit geloof, meditatie, ademhalingsoefeningen, de natuur, door inspirerende verhalen te lezen, creatief bezig te zijn en door mooie muziek te luisteren.

Een aantal jaar geleden zag ik “bij toeval” een filmpje op YouTube voorbij komen van Tina Turner. Haar “Spiritual Message Beyond”, kwam voor mij destijds als een geschenk uit de hemel en het liet me niet meer los. Het gaf mij zoveel wijsheid en kracht en was dusdanig               “life changing”, dat ik het graag met je deel. Het heeft iets in mij getriggerd, waardoor ik mijn eigen lied meer ben gaan zingen. Waardoor alles moeitelozer lijkt te gaan en het leven mij voornamelijk toelacht.

Pas voor het schrijven van deze blog, ben ik mezelf meer gaan verdiepen in het leven van “the Queen of Rock”. Ik kwam erachter dat Tina een zeer bewogen leven achter de rug heeft (met o.a. verwaarlozing in haar vroege jeugd, mentale en fysieke mishandeling door haar partner, echtscheiding en vroege overlijdens van familieleden). Rond haar 40^e vond ze naar eigen zeggen in het (Boeddhistische) geloof de durf en de kracht om haar solo carrière te beginnen en we weten allemaal waar dat toe heeft geleid. Uiteindelijk werd ze de bestverkopende vrouwelijke rockartiest.                                       

Het was haar spirituele ontdekkingsreis die naar persoonlijke groei, enorm succes en vooral intens geluk leidde. Op 71-jarige leeftijd gaf ze het spirituele album “Beyond” uit. Met als doel om vrede en verdraagzaamheid tussen mensen te stimuleren en de interreligieuze samenleving te bevorderen. Inmiddels is ze de 80 gepasseerd en zegt ze nog steeds niet “klaar” te zijn. Ze daagt zichzelf nog altijd uit om te groeien, om uit haar comfortzone te komen, haar leven te verbeteren en anderen te dienen. Voor mij is deze vrouw daarmee een enorme bron van inspiratie.

Ben je nieuwsgierig geworden naar het filmpje? Klik dan op onderstaande link om naar Tina’s boodschap te kijken en te luisteren (engelstalig).

Tina Turner Spiritual Message 'Beyond' - YouTube 

Een absolute aanrader is ook om haar boek “Geluk staat je goed” te lezen. Hierin deelt ze de inzichten die haar leven veranderden en inspireert ze om zelf ook het geluk te omarmen. (ISBN 9789021578255).

Dankjewel lieve lezer, voor jouw aandacht. Laten we elkaar vooral blijven voeden met positiviteit. Dat is wat de wereld nodig heeft, juist nu!! Laten we ieder op onze eigen manier een lichtpuntje zijn en daarmee samen het verschil maken!